در این مقاله روش دنباله ای محض برای برآورد پارامتر مقیاس توزیع نمایی وقتی که تابع ریسک توسط مقدار ثابت از پیش تعیین شده ای کران دار شده باشد مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله فرم های بسته ای برای امید ریاضی و ریسک متغیر توقف و همچنین برآوردگر مبتنی بر آن به دست می آید. همچنین برای بهبود عملکرد برآوردگر پارامتر مقیاس، قاعده توقف تعدیل یافته معرفی می شود به طوری که تابع ریسک تحت آن به طور یکنواخت توسط مقدار از پیش تعیین شده کران دار گردد. در نهایت برای نشان دادن درستی آنچه به صورت نظری ارائه شده شبیه سازی هایی انجام می شود.

این پژوهش به منظور تهیه الگوی نمونه برداری دنباله ای شته گندم- گل سرخ، Metopolophium dirhodum (Walker)، در مزارع گندم آبی منطقه جلیل آباد ورامین انجام شد. برای این منظور نمونه برداری های هفتگی از جمعیت شته در طول دو فصل زراعی 1379 و 1380 انجام شد. در هر نمونه برداری، تعداد 50 ساقه گندم به طور تصادفی انتخاب و تعداد شته های موجود شمارش شد. با داده های به دست آمده، الگوی توزیع فضایی جمعیت شته به دو روش رگرسیونی Taylor و Iwao تعیین شد. هر دو روش نشان دادند که توزیع شته گندم- گل سرخ در مزارع گندم تجمعی می باشد، اما بر اساس مقدار ضریب تبیین (r2)، روش Taylor مناسب تر از روش Iwao بود. از پارامترهای دو روش فوق برای تهیه مدل های نمونه برداری دنباله ای به روش Green و Kuno با سطوح دقت D=0.30 و D=0.20 بر مبنای بازه اطمینان استفاده شد. در هر دو طرح نمونه برداری دنباله ای، اندازه نمونه لازم برای تخمین دقیق میانگین جمعیت با افزایش سطح دقت از 0.30 به 0.20، افزایش و با افزایش جمعیت، کاهش یافت. در تراکم های 0.8 و 8 شته در هر ساقه، اندازه نمونه لازم برای تخمین میانگین جمعیت شته تقریبا در هر دو مدل برابر بود. در تراکم کمتر از 0.8 و بیشتر از 8 شته در هر ساقه، مدل Green به دلیل اندازه نمونه لازم کمتر و صرفه جویی در زمان نمونه برداری، بهتر از مدل Kuno بود. مدل اخیر در تراکم بین 0.8 تا 8 شته در هر ساقه به تعداد نمونه های کمتری نیاز داشته و مناسب تر از مدل Green ارزیابی شد، ولی استفاده از آن در تراکم جمعیت پایین به دلیل نیاز به تعداد نمونه بسیار زیاد قابل توصیه نیست.

DNA  یاخته های مواد غذایی در اثر پرتودهی گاما شکسته می شوند. این شکستگی را می توان با روش الکتروفورز یاخته منفرد مورد شناسایی قرار داد. ویژگی این روش، سادگی و مقرون به صرفه بودن آن برای شناسایی سریع موادغذایی پرتودیده یاخته دار می باشد. در این کار پژوهشی، نمونه های گوشت مرغ و میگو به وسیله کبالت 60 پرتودهی شده اند. دزهای بکار رفته در نمونه های مرغ 2، 5 و 7 کیلوگری و در نمونه میگو 3 و 7 کیلوگری بوده است. پس از پرتودهی، نمونه های پرتودیده با نمونه کنترل (پرتوندیده) مقایسه شده اند. علاوه بر این اثرهای مدت نگهداری و دما فقط بر روی نمونه های مرغ مورد بررسی قرارگرفته اند. نتایج بدست آمده از آزمایشهای مکرر نشان داده اند که در دزهای متفاوت، حتی در ضعیف، تشخیص نمونه های پرتودیده از نمونه کنترل به وسیله این روش به سهولت امکان پذیر است. همچنین هرگونه تغییر، از جمله دما که باعث شکستگی DNA می شود با این روش نیز قابل بررسی می باشد

سن بذرخوار Nysius cymoides به طور عمده در مزارع کلزای مناطق مختلف کشور و نزدیک رسیدن دانه ها، در جمعیت های انبوه ظاهر می شود. برای تهیه مدل نمونه برداری دنباله ای این سن، آماربرداری از جمعیت تخم، سنین مختلف پورگی و حشرات کامل در مزرعه کلزا واقع در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بروجرد طی دو سال انجام شد. با استفاده از یک کادر فلزی 5 × 5 سانتی متری و لوله مکش هفته ای دو بار به طور تصادفی نمونه ها جمع آوری، درون الکل به آزمایشگاه منتقل و به تفکیک مراحل یاد شده شمارش شد. از پارامترهای روش تیلور برای تهیه مدل نمونه برداری دنباله ای به روش Green (1970) با سطوح دقت 10، 15 و 25 درصد استفاده شد. نتایج نشان داد که در همه مدل ها بدون درنظر داشتن سطح دقت، اندازه نمونه لازم برای مرحله زیستی تخم بیشتر از سایر مراحل بود. برآورد اندازه نمونه با افزایش تراکم جمعیت مراحل مختلف زیستی سن بذرخوار به میزان قابل ملاحظه ای کاهش یافت. به طور کلی، برای ردیابی جمعیت سن N. cymoides، مدل نمونه برداری دنباله ای با سطح دقت 25 درصد توصیه می شود زیرا اندازه نمونه را نسبت به مدل با سطح دقت 15 درصد به بیش از نصف کاهش می دهد. همچنین مدل های با سطح دقت 10 درصد به دلیل برآورد اندازه نمونه بزرگ در عمل قابل استفاده نبودند.

به منظور بررسی تراکم و پراکنش فضایی جمعیت دو شتهSitobion avenae (F.)  و Schizaphis graminum (Rondani) روی خوشه  های گندم (Triticum aestivum L.) و نیز طراحی یک برنامه نمونه برداری دنباله ای با دقت ثابت برای آنها، طی دو فصل زراعی 1385 و 1386 از پنج مزرعه گندم پاییزه در اطراف گرگان، نمونه برداری هفتگی به عمل آمد. با استفاده از شاخص ها و مدل های مختلف، پراکنش فضایی مراحل مختلف نشوونمایی شته ها برآورد شد و به کمک مدل گرین، تعداد نمونه لازم و معادلات خطوط تصمیم گیری برای برآورد میانگین جمعیت آنها محاسبه گردید. این دو شته از اواسط فروردین روی خوشه های گندم ظاهر شدند و تا اوایل خرداد به فعالیت خود ادامه دادند. بیشترین میانگین جمعیت آنها 16.01±2.86 عدد شته در خوشه و در نیمه دوم اردیبهشت شمارش شد. بر اساس مقادیر ضرایب تبیین و F، مدل تیلور برای برآورد پراکنش فضایی شته ها از مدل ایوائو مناسب تر بود و مقدار ضریب b از 1.034 برای ماده های بال دار تا 1.545 برای ماده های بدون بال نوسان داشت. سایر شاخص های پراکنش و مدل های توزیع فضایی نیز حاکی از تجمعی بودن پراکنش جمعیت شته ها روی خوشه ها و برازش آن با توزیع دوجمله ای منفی در بسیاری از مقاطع فصل زراعی بود. شته های بالغ بال دار در مقایسه با سایر مراحل نشوونمایی، برای نشان دادن پراکنش تصادفی تمایل بیشتری داشتند، به طوری که پراکنش جمعیت آنها در 63.7 درصد از تاریخ های نمونه برداری با توزیع پویسون برازش یافت. از نظر هزینه (تعداد نمونه ها)، کارایی نمونه برداری دنباله ای طراحی شده جهت برآورد میانگین جمعیت شته ها با دقت 0.25، در حد قابل قبولی قرار داشت. تعداد نمونه لازم جهت برآورد تراکم جمعیت، تابعی از میانگین جمعیت شته ها در خوشه بود و از 25 عدد خوشه در میانگین 16.01 عدد شته در خوشه تا 268 عدد خوشه در میانگین 0.168 عدد شته در خوشه متغیر بود. اطلاعات ارایه شده در این پژوهش می تواند در مدیریت جمعیت شته های خوشه گندم در منطقه گرگان مورد استفاده قرار گیرد.

اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است. لطفا برای مشاهده متن کامل انگلیسی اینجا را کلیک کنید.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.